سد می سازیم برای چه؟ برای اینکه زندگی ببخشیم به زمینهای خشکمان؟
پس چه می شود که حاصلش نابودی زندگی است؟ نابودی زندگی هزاران پرنده.
نابودی یک دریاچه در کشور خشکی چون ایران.
سد می سازیم که از آن شوره زار حاصل شود؟ ما را چه می شود؟
آنانکه فقط دم از توسعه می زنند، آیا این است توسعه؟
آیا توسعه به معنای ویران کردن است؟ آیا دریافتن اینکه حفظ محیط زیست هم جزئی از توسعه است، اینقدر مشکل است؟ واقعا با این مردمی که فکر میکنند آثار باستانی و محیط زیست و طبیعت مانع رشد و توسعه سرزمین آنان است، چه باید کرد. آنهم در زمانی که تمام آموزشهای رسمی و تبلیغات این باور را تشدید می کنند.
Labels: ایران, طبیعت, محیط زیست