ما را چه شده که 4 مدال المپیک هم نمی تواند فکر مغشوشمان را لحظه ای آرام بخشد؟ چرا دیگر پیروزی ایرانی و بر سکو ایستادن وی برایمان افتخار آفرین نیست؟ از 8 آذر 1376 تا کنون چه بر ما گذشته که حتی ذره ای از آن شور و شوق و غرور در ما یافت نمی شود؟
پاسخش نیاز به گفتن ندارد . . .
Labels: ایران, روزمره, زندگی