باز هم مثل همیشه ایتالیا بدشانسی میاره و آلمان خرشانسی!! اون از گروهش و اون هم از گل آفساید هلند، آفساید به اون واضحی . . . تروخدا یه نیگا به گروه آلمان بندازید، یه نگاه هم به گروه ایتالیا. . . اما خوب باز این فرانسه خیلی دست و پا چلفتی بود، از هیچ تیم اروپایی بدم نمیاد جز این فرانسه.
هلند انصافا خوب بازی میکرد و خیلی زیبا و روون، تازه انگار دو تا تیم کامل مثل هم دارند، تمام بازیکنانشون در یک سطح هستند، چه اصلیها و چه ذخیره ها، دست مربیشون خیلی بازه.
اما جای خالی نستا و کاناوارو کاملا احساس میشود. بخصوص در زمانی که هافبکهای ایتالیا هم خوب بازی نمیکنند، همانهای جام جهانی هستند اما خوب بازی نمیکنند. مشکل همش از دونادونی نیست، مثلا گتزو توی میلان هم امسال اصلا خوب بازی نکرد، بازیهای امسالش توی میلان اصلا ربطی به بازیهاش توی میلان در فصل قبل نداشت.
مشکل ایتالیا اینه که قدیمیهای متعصبش نیستند و روح تازه ای هم در این تیم دمیده نشده، یک بازیکن خلاق که بدرخشه توی تیم . . . مثل اوایل حضور توتی . . .
اما خوب بهترین دفاع دنیا هم روزی بازنشسته میشه و فوتبال به راه خودش ادامه میده، شاید راه حلی دیگر . . .
با همه این حرفها فقط ایتالیا . . . حتی بدون نستا، توتی، کاناوارو . . . باید بگذره تا این تیم جدید که خیلیاشون رو نمیشناسم به دلم بنشینه . . . اما چه میشه کرد " آسمان همیشه لاجوردی است"

Labels: ایتالیا, زندگی, فوتبال